mercredi 17 août 2022


Blije baby's in films

Ik presenteer je een zaak die mij na aan het hart ligt. Ik probeer kijkers bewust te maken dat kindjes en peuters te maken of laten huilen in films zinloos is en kan zelfs schadelijk zijn. 

En ik nodig je uit om de petitie te onderteken:

https://chng.it/vRzW48ZS

Foto copyright:
La Leche League
https://www.lllfrance.org/1337-da-61-ne-laisser-pas-pleurer-les-bebes
(25 april 2020)



https://pdca.st/LCo0
https://youtu.be/H_qjx9bJEys


Ik realiseerde me een paar jaar geleden dat kindjes geen acteurs zijn. Ik vind het leuk om kindjes in films te zien en ik wil zeker niet dat dat verandert. Maar blije kindjes. Een kind dat zich veilig voelt, zal glimlachen, blij, kalm en sereen zijn. Als een kindje huilt, is dat omdat hij een behoefte uitdrukt. Hij is moe, hij heeft honger, hij is niet gerustgesteld, hij is bang, hij is gestrest. Ik heb het natuurlijk over jonge kinderen, die nog niet spreken. Die daarom geen andere middelen hebben dan hun tranen om hun behoeften te uiten. Waarom houden we van cinema? Waarom kijken we graag films? Omdat ze ons toelaten te ontsnappen, los te laten, onze zorgen te vergeten, ons te laten meeslepen door de fictie en als de film te angstaanjagend, afschuwelijk, verdrietig wordt,... kunnen we onszelf altijd troosten door te zeggen "het is fictie, deze mensen zijn acteurs, ze spelen een rol". Behalve dat kindjes geen acteurs zijn. Kindjes huilen echt. Hun tranen weerspiegelen hun gevoelens.


Sommigen van jullie behoorden misschien tot de miljoenen internetgebruikers die de video zagen die viraal ging op sociale media, van een vader wiens kinderen zijn kantoor binnenstormden terwijl hij werd geïnterviewd door de BBC. “Hilarisch, de meest lachwekkende video…”, reageerden de internetgebruikers. Ben ik de enige die niet lachte? Ben ik de enige die de hardheid zag waarmee de moeder het kleine meisje de kamer uit trekt? Als we de beelden in slow motion zouden afspelen, zouden mensen dan de brutaliteit zien? Wat als het een puppy of een kitten was dat de vrouw brutaal aan de poot had getrokken, op het punt om zijn schouder uit de kom te schuiven en hem vervolgens op de grond te slepen? Zouden dierenbeschermingsorganisaties niet fel reageren? Als je je aandacht op de kleine richt, zul je zien dat ze eerst de hoek van de tafel in de ribben pakt en dat ze duidelijk huilt als haar moeder haar bij de arm trekt terwijl de dame haar bijna onder het loopstoeltje van het kleine broertje doet, omdat de ruimte tussen de loopstoel en het deurkozijn te smal is. Als je goed luistert, kun je duidelijk de pijnkreten van het kleine meisje horen.

De video is ondertussen beroemd geworden en de familie heeft er nieuwe uitgebracht die laten zien dat het goed met de kleine gaat. De moeder reageerde heftig, in de stress van het interview, maar de ouders zullen hun dochter waarschijnlijk hebben kunnen uitleggen waarom haar moeder haar pijn heeft gedaan.


Hoe zit het met de geschreven, geprogrammeerde scènes van een film? Leggen ouders hun kind uit dat ze zullen worden laten huilen voor de lol, voor amusement, om mensen aan het lachen te maken of hen te ontroeren?

Volgens de neuropsycholoog Bérengère Guillery-Girard: "Hoewel we de eerste jaren van ons leven vergeten, laten ze toch een blijvend stempel op onze persoonlijkheid als we volwassen zijn"*.

Wil ik echt dat jonge kinderen getraumatiseerd worden voor mijn kijkplezier?

Hoe kunnen regisseurs denken dat het niet erg is? Wat als het wel was? Zodra we proberen ons niet te laten meeslepen door de fictie, zodra we de houding van een bewuste waarnemer nemen, hoe kunnen we dan negeren dat het oneerlijk is om heel jonge kinderen dit op te leggen?


Ik vraag me trouwens af hoe de regisseurs het doen. Zijn ze het kind aan het verhongeren of zo? Ze houden hem wakker en wachten tot hij uitgeput is? Of weerhouden ze hem ervan zijn ouders te zien?

Is er geen manier om die kindjes en peuters te beschermen die opzettelijk aan het huilen worden gelaten terwijl de alternatieven bestaan? Sommige regisseurs nemen gewoon het daadwerkelijke huilen van een kindje op en plakken vervolgens de soundtrack over de beelden van een baby die de acteur of actrice met het gezicht naar zich toe draagt. Ze vertrouwen de intelligentie van de toeschouwers die heel goed weten hoe een huilend kindje eruit ziet. 

Het is niet nodig om er eentje te traumatiseren!


Ongeveer tien jaar geleden begon ik het lijden van kinderen op te merken.

Sindsdien stap ik onmiddellijk uit de fictie wanneer ik een kindje zie huilen in een film. Vroeger was ik zoals de meeste mensen. Ik denk dat we zo gewend zijn aan dit soort scènes dat we ons niet realiseren dat deze peuters geen acteurs zijn. Kindjes huilen echt. Het probleem is dat hoe meer we ervan zien, hoe meer we het normaal vinden en ongevoeliger worden.


Als je een baby ziet huilen in een film, nodig ik je uit om de fictie te verlaten en je op het kind te concentreren. Luister naar hem die zijn moeder roept, focus op zijn blik, waarschijnlijk naar zijn moeder gericht, stel ik me voor, die lijkt te zeggen: waarom doe je me dit aan?


Hoe komt het dat we het laten gebeuren? Waarom blijven we kijken zonder te reageren? "De wereld is niet gevaarlijk vanwege degenen die kwaad doen, maar vanwege degenen die toekijken en het laten gebeuren", zei Albert Einstein. Wel, ik wil niet meer bij de pakken neerzitten. Ik wil geen kindjes meer zien wiens behoeften opzettelijk zijn ontkend om ze lange tijd aan het huilen te krijgen. Ik heb geen zin meer om producenten te betalen om kindjes in stressvolle situaties achter te laten, om het kind op een blijvende manier een behoefte te laten uiten voor filmdoeleinden, omdat de scène niet compleet is. En dit voor mijn plezier, voor mijn vermaak, het is schokkend.


Ik roep de Europese en internationale autoriteiten op om een ​​wet aan te nemen over het gebruik van kindjes en peuters voor amusement, om de psychologische effecten op hen op lange termijn te bestuderen en om de uitbuiting van de gevoelens van verdriet, angst, lijden, stress van kindjes of peuters voor filmdoeleinden te verbieden.


En ik zou op een dag op ELKE film de vermelding willen zien: "Er zijn geen baby's of peuters mishandeld of misbruikt tijdens deze shoot". 


En jij ?


Meerdere mensen om mij heen zijn hiervan overtuigd. Ben jij dat ook, teken dan de petitie. Dankjewel !


Teken de petitie aub:

https://chng.it/vRzW48ZS



*GUILLERY-GIRARD Bérengère, Le mystère de l’amnésie infantile se dissipe, La Recherche hors-série n° 22 
« La Mémoire », p. 41.

Children interrupt BBC News interview, 10 maart 2017
https://www.youtube.com/watch?v=Mh4f9AYRCZY
(27 maart 2017)

Deze site zou niet bestaan ​​zonder uw bijdragen. Dank je!
Wil je ook bijdragen, bied me dan een kopje koffie aan of word mecenas. Bedankt!
Become a Patron!

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire